ضوابط مربوط به تابعیت
از قانون مدنی
کتاب دوم – در تابعیت
ماده ۹۷۶ – اشخاص ذیل تبعه ایران محسوب میشوند:
۱- کلیه ساکنین ایران به استثنای اشخاصی که تبعیت خارجی آنها مسلم باشد. تبعیت خارجی کسانی مسلم است که مدارک تابعیت آنها مورد‌اعتراض دولت ایران نباشد.
۲ – کسانی که پدر آنها ایرانی است اعم از این که در ایران یا در خارجه متولد شده باشند.
۳ – کسانی که در ایران متولد شده و پدر و مادر آنان غیر معلوم باشند.
۴ – کسانی که در ایران از پدر و مادر خارجی که یکی از آنها در ایران متولد شده به وجود آمده‌اند.
۵ – کسانی که در ایران از پدری که تبعه خارجه است به وجود آمده و بلافاصله پس از رسیدن به سن هیجده سال تمام لااقل یک سال دیگر در ایران‌اقامت کرده باشند و الا قبول شدن آنها به تابعیت ایران بر طبق مقرراتی خواهد بود که مطابق قانون برای تحصیل تابعیت ایران مقرر است.
۶ – هر زن تبعه خارجی که شوهر ایرانی اختیار کند.
۷ – هر تبعه خارجی که تابعیت ایران را تحصیل کرده باشد.
تبصره – اطفال متولد از نمایندگان سیاسی و کنسولی خارجه مشمول فقره ۴ و ۵ نخواهند بود.
ماده ۹۷۷ –
الف – هر گاه اشخاص مذکور در بند “۴” ماده “۹۷۶” پس از رسیدن به سن ۱۸ سال تمام بخواهند تابعیت پدر خود را قبول کنند باید ظرف یک سال‌درخواست کتبی به ضمیمه تصدیق دولت متبوع پدرشان دایر به این که آنها را تبعه خود خواهد شناخت به وزارت امور خارجه تسلیم نمایند.
ب – هر گاه اشخاص مذکور در بند “۵” ماده “۹۷۶” پس از رسیدن به سن ۱۸ سال تمام بخواهند به تابعیت پدر خود باقی بمانند باید ظرف یک سال‌درخواست کتبی به ضمیمه تصدیق دولت متبوع پدرشان دایر به این که آنها را تبعه خود خواهد شناخت به وزارت امور خارجه تسلیم نمایند.
ماده ۹۷۸ – نسبت به اطفالی که در ایران از اتباع دولی متولد شده‌اند که در مملکت متبوع آنها اطفال متولد از اتباع ایرانی را به موجب مقررات تبعه‌خود محسوب داشته و رجوع آنها را به تبعیت ایران منوط به اجازه می‌کنند معامله متقابله خواهد شد.
ماده ۹۷۹ – اشخاصی که دارای شرایط ذیل باشند می‌توانند تابعیت ایران را تحصیل کنند:
۱ – به سن هیجده سال تمام رسیده باشند.
۲ – پنج سال اعم از متوالی یا متناوب در ایران ساکن بوده باشند.
۳ – فراری از خدمت نظامی نباشند.
۴ – در هیچ مملکتی به جنحه مهم یا جنایت غیر سیاسی محکوم نشده باشند.
در مورد فقره دوم این ماده مدت اقامت در خارجه برای خدمت دولت ایران در حکم اقامت در خاک ایران است.
ماده ۹۸۰ – کسانی که به امور عام‌المنفعه ایران خدمت یا مساعدت شایانی کرده باشند و همچنین اشخاصی که دارای عیال ایرانی و از او اولاد دارند‌و یا دارای مقامات عالی علمی و متخصص در امور عام‌المنفعه هستند و تقاضای ورود به تابعیت دولت جمهوری اسلامی ایران را مینمایند در صورتی که دولت‌ورود آنها را به تابعیت دولت جمهوری اسلامی ایران صلاح بداند بدون رعایت شرط اقامت ممکن است با تصویب هیأت وزراء به تبعیت ایران قبول شوند.
ماده ۹۸۱ – حذف شده است.
ماده ۹۸۲ – اشخاصی که تحصیل تابعیت ایرانی نموده یا بنمایند از کلیه حقوقی که برای ایرانیان مقرر است بهره‌مند میشوند لیکن نمی‌توانند به مقامات ذیل نایل گردند.
۱- ریاست جمهوری و معاونین او
۲- عضویت در شورای نگهبان و ریاست قوه قضائیه
۳- وزارت و کفالت وزارت و استانداری و فرمانداری
۴- عضویت در مجلس شورای اسلامی
۵- عضویت شوراهای استان و شهرستان وشهر
۶- استخدام در وزارت امورخارجه و نیز احراز هرگونه پست و ماموریت سیاسی
۷- قضاوت
۸- عالی ترین رده فرماندهی در ارتش و سپاه و ماموریت سیاسی
۹- تصدی پستهای مهم اطلاعاتی و امنیتی
ماده ۹۸۳ – درخواست تابعیت باید مستقیماً یا به توسط حکام یا ولات به وزارت امور خارجه تسلیم شده و دارای منضمات ذیل باشد:
۱ – سواد مصدق اسناد هویت تقاضاکننده و عیال و اولاد او.
۲ – تصدیق‌نامه نظمیه دائر به تعیین مدت اقامت تقاضاکننده در ایران و نداشتن سوء سابقه و داشتن مکنت کافی یا شغل معین برای تأمین معاش‌وزارت امور خارجه در صورت لزوم اطلاعات راجعه به شخص تقاضاکننده را تکمیل و آن را به هیأت وزراء ارسال خواهد نمود تا هیأت مزبور در قبول‌یا رد آن تصمیم مقتضی اتخاذ کند در صورت قبول شدن تقاضا سند تابعیت به درخواست‌کننده تسلیم خواهد شد.
ماده ۹۸۴ – زن و اولاد صغیر کسانی که بر طبق این قانون تحصیل تابعیت ایران مینمایند تبعه دولت ایران شناخته میشوند ولی زن در ظرف یک‌سال از تاریخ صدور سند تابعیت شوهر و اولاد صغیر در ظرف یک سال از تاریخ رسیدن به سن هیجده سال تمام می‌توانند اظهاریه کتبی به وزارت امورخارجه داده و تابعیت مملکت سابق شوهر و یا پدر را قبول کند لیکن به اظهاریه اولاد اعم از ذکور و اناث باید تصدیق مذکور در ماده ۹۷۷ ضمیمه شود.
ماده ۹۸۵ – تحصیل تابعیت ایرانی پدر به هیچ وجه درباره اولاد او که در تاریخ تقاضانامه به سن هیجده سال تمام رسیده‌اند مؤثر نمی‌باشد.
ماده ۹۸۶ – زن غیر ایرانی که در نتیجه ازدواج ایرانی می‌شود میتواند بعد از طلاق یا فوت شوهر ایرانی به تابعیت اول خود رجوع نماید مشروط بر‌این که وزارت امور خارجه را کتباً مطلع کند ولی هر زن شوهر مرده که از شوهر سابق خود اولاد دارد نمی‌تواند مادام که اولاد او به سن هیجده سال تمام‌نرسیده از این حق استفاده کند و در هر حال زنی که مطابق این ماده تبعه خارجه می‌شود حق داشتن اموال غیر منقوله نخواهد داشت مگر در حدودی که‌این حق به اتباع خارجه داده شده باشد و هر گاه دارای اموال غیر منقول بیش از آن چه که برای اتباع خارجه داشتن آن جایز است بوده یا بعداً به ارث‌اموال غیر منقولی بیش از آن حد به او برسد باید در ظرف یک سال از تاریخ خروج از تابعیت ایران یا دارا شدن ملک در مورد ارث مقدار مازاد را به‌نحوی از انحاء به اتباع ایران منتقل کند و الا اموال مزبور با نظارت مدعی‌العموم محل به فروش رسیده و پس از وضع مخارج فروش قیمت به آنها داده‌خواهد شد.
ماده ۹۸۷ – زن ایرانی که با تبعه خارجه مزاوجت می‌نماید به تابعیت ایرانی خود باقی خواهد ماند مگر این که مطابق قانون مملکت زوج تابعیت‌شوهر به واسطه وقوع عقد ازدواج به زوجه تحمیل شود ولی در هر صورت بعد از وفات شوهر و یا تفریق به صرف تقدیم درخواست به وزارت امورخارجه به انضمام ورقه تصدیق فوت شوهر و یا سند تفریق تابعیت اصلیه زن با جمیع حقوق و امتیازات راجعه به آن مجدداً به او تعلق خواهد گرفت.
تبصره ۱ – هر گاه قانون تابعیت مملکت زوج زن را بین تابعیت اصلی و تابعیت زوج مخیر بگذارد در این مورد زن ایرانی که بخواهد تابعیت‌مملکت زوج را دارا شود و علل موجهی هم برای تقاضای خود در دست داشته باشد به شرط تقدیم تقاضانامه کتبی به وزارت امور خارجه ممکن است‌با تقاضای او موافقت گردد.
تبصره ۲ – زنهای ایرانی که بر اثر ازدواج تابعیت خارجی را تحصیل می‌کنند حق داشتن اموال غیر منقول را در صورتی که موجب سلطه خارجی گردد ندارند تشخیص این امر با کمیسیون متشکل از نمایندگان وزارت خانه های امورخارجه و کشور و اطلاعات است
مندرجات ماده ۹۸۸ و تبصره آن در قسمت خروج ایرانیانی که تابعیت خود را ترک نموده اند شامل زنان مزبور نخواهد بود.
ماده ۹۸۸ – اتباع ایران نمی‌توانند تبعیت خود را ترک کنند مگر به شرایط ذیل:
۱ – به سن ۲۵ سال تمام رسیده باشند.
۲ – هیأت وزراء خروج از تابعیت آنان را اجازه دهد.
۳ – قبلاً تعهد نمایند که در ظرف یک سال از تاریخ ترک تابعیت حقوق خود را بر اموال غیر منقول که در ایران دارا می‌باشند و یا ممکن است‌بالوراثه دارا شوند ولو قوانین ایران اجازه تملک آن را به اتباع خارجه بدهد به نحوی از انحاء به اتباع ایرانی منتقل کنند زوجه و اطفال کسی که بر طبق‌این ماده ترک تابعیت مینمایند اعم از این که اطفال مزبور صغیر یا کبیر باشند از تبعیت ایرانی خارج نمی‌گردد مگر این که اجازه هیأت وزراء شامل آنها‌هم باشد.
۴ – خدمت تحت‌السلاح خود را انجام داده باشند.
تبصره الف: کسانی که بر طبق این ماده مبادرت به تقاضای ترک تابعیت ایران و قبول تابعیت خارجی مینمایند علاوه بر‌اجرای مقرراتی که ضمن بند “۳” از این ماده درباره آنان مقرر است باید ظرف مدت سه ماه از تاریخ صدور سند ترک تابعیت از ایران خارج شوند. چنانچه‌ظرف مدت مزبور خارج نشوند مقامات صالحه امر به اخراج آنها و فروش اموالشان صادر خواهند نمود و تمدید مهلت مقرره فوق حداکثر تا یک سال‌موکول به موافقت وزارت امور خارجه می‌باشد.
تبصره ب: هیأت وزیران میتواند ضمن تصویب ترک تابعیت زن ایرانی بی‌شوهر ترک تابعیت فرزندان او را نیز که فاقد پدر و جد پدری هستند و کمتر از ۱۸ سال‌تمام دارند و یا به جهات دیگری محجورند اجازه دهد. فرزندان زن مذکور نیز که به سن ۲۵ سال تمام نرسیده باشند می‌توانند به تابعیت از درخواست‌مادر تقاضای ترک تابعیت نمایند.
ماده ۹۸۹ – هر تبعه ایرانی که بدون رعایت مقررات قانونی بعد از تاریخ ۱۲۸۰ شمسی تابعیت خارجی تحصیل کرده باشد تبعیت خارجی او‌کان‌لم‌یکن بوده و تبعه ایران شناخته می‌شود ولی در عین حال کلیه اموال غیر منقوله او با نظارت مدعی‌العموم محل به فروش رسیده و پس از وضع‌مخارج فروش قیمت آن به او داده خواهد شد و به علاوه از اشتغال به وزارت و معاونت وزارت و عضویت مجالس مقننه و انجمنهای ایالتی و ولایتی و‌بلدی و هر گونه مشاغل دولتی محروم خواهد بود.
تبصره – هیأت وزیران میتواند بنا به مصالحی به پیشنهاد وزارت امور خارجه تابعیت خارجی مشمولین این ماده را به رسمیت بشناسد – به این گونه‌اشخاص با موافقت وزارت امور خارجه اجازه ورود به ایران یا اقامت می‌توان داد
ماده ۹۹۰ – از اتباع ایران کسی که خود یا پدرشان موافق مقررات تبدیل تابعیت کرده باشند و بخواهند به تبعیت اصلیه خود رجوع نمایند به مجرد‌درخواست به تابعیت ایران قبول خواهند شد مگر آن که دولت تابعیت آنها را صلاح نداند.
ماده ۹۹۱ – تکالیف مربوطه به اجراء قانون تابعیت و اخذ مخارج دفتری در مورد کسانی که تقاضای ورود و خروج از تابعیت‌دولت جمهوری اسلامی ایران و تقاضای بقاء به تابعیت اصلی را دارند به موجب آیین نامه ای که به تصویب هیأت وزراء خواهد رسید معین خواهد شد.
نظامنامه قانون تابعیت ایران
هیات وزراء در جلسه سوم اردیبهشت ماه ۱۳۱۴ بر طبق ماده ۹۹۱ قانون مدنی کتاب تابعیت مصوب ۲۷ بهمن ۱۳۱۳ بنا به پیشنهاد نمره ۹۶۹/۵۰۶۸ وزارت امور خارجه نظامنامه تکالیف مربوط باجرای قانن تابعیت و اخذ مخارج دفتری را در مورد کسانیکه تقاضای ورود تابعیت ایران و یا خروج از ان و یا تقاضای بقاء تابعیت اصلی را دارند بشرح ذیل تصویب نمودند
متن نظامنامه قانون تابعیت ایران
ماده اول:
کسانیکه برطبق ماده ۹۷۷ قانون مدنی مصوب ۲۷ بهمن ماه ۱۳۱۳ درخواست بقاء به تابعیت پدرشان را مینمایند باید درخواستنامه خود را در روی اوراق تمبر شده (مطابق نمونه یک) که تمبر آن پنج ریال خواهد بود، تنظیم وصحت امضاء و هویت آنان در ایران از طرف تشکیلات نظمیه مملکتی و درخارجه از طرف مامورین سیاسی و کنسولی ایران درذیل ورقه مزبور تصدیق و بامنضمات ذیل به وزارت امور خارجه تسلیم شود:
۱- دو قطعه عکس
۲- اسناد و مدارکی که دال بر تابعیت خارجی پدر خود در دست دارند
۳- تصدیق دولت متبوع پدرشان دایر بر اینکه اورا به تابعیت خود خواهد شناخت
وزارت امور خارجه درخواست مزبور را مورد مطالعه قرار داده باسناد درخواست کننده رسیدگی خواهد نمود در صورتیکه مطابق مقررات قانونی او را ذیحق تشخیص دهد سند بقاء به تابعیت پدرش را (مطابق نمونه ۲) درباره او صادر و مبلغ سه هزار ریال بابت حقوق شانسلری از درخواست کننده دریافت و معادل آن به سند صادره تمبر الصاق و باطل می نمایند.
ماده ۲:
اصلاحی (بموجب تصویبنامه شماره ۲۱۸۷۶ مورخ ۱۹/۷/۱۳۴۰) درخواستهای ورود به تابعیت دولت جمهوری اسلامی ایران که بر طبق ماده ۹۷۹ و ماده ۹۸۳ قانون مدنی کتاب تابعیت بعمل می آید در روی اوراق تمبر شده (مطابق نمونه ۳) که معادل یکهزار و پانصد ریال تمبر خواهد داشت تنظیم و با اسناد ذیل تسلیم وزارت امور خارجه خواهد شد.
۱- هشت قطعه عکس
۲- دو نسخه رونوشت مصدق اسناد هویت تقاضا کننده و عیال و اولاد صغیر او که نمودار هویت و خصوصیات شخصی وی و عیال و اولاد صغیر او باشد.
۳- گواهی وزارت کار دائر بر اینکه تقاضا کننده میتواند با توجه به تجربات و معلومات خود خدمات مفیدی از لحاظ امور فنی و تخصصی و امثال آن که مورد احتیاج کشور باشد در ایران انجام دهد.
۴- گواهی مقامات انتظامی مبنی بر شایستگی تقاضا کننده و تائید صلاحیت وی برای اعطاء تابعیت ایران
۵- موافقت وزارت کشور باستناد گواهی اداره شهربانی کل کشور مطابق (نمونه ۴) مشتمل بر
الف – تعیین مدت اقامت در خواست کننده در ایران
ب – نداشتن محکومیت جنحه و جنایت غیر سیاسی
ج – تعیین میزان دارائی بتناسب شغل درخواست کننده که میبایستی به میزانی باشد تا معیشت مشارالیه و خانواده او را در ایران تامین نماید.
۶- گواهی وزارت کشور دائر بر اینکه درخواست کننده مراسم سوگند حاکی از اینکه نسبت به قانون اساسی ایران وفادار می ماند اجرا کرده است
۷- گواهی وزارت کشور مبنی بر اینکه تقاضا کننده به زبان فارسی تاریخ و قانون اساسی ایران آشنایی دارد.
۸- تقاضا کننده باید موارد مذکور در ماده ۷ را در کمیسیونی مرکب از نمایندگان وزارت دادگستری – وزارت کشور و وزارت فرهنگ امتحان بدهد.
تبصره: (بموجب تصویبنامه شماره ۴۳۱۶۲ مورخ ۱۳/۹/۴۲ اتباع بیگانه که تا تاریخ تصویب این تصویبنامه بنا به تشخیص وزارت کار، دارای سابقه اقامت طولانی و اشتغال بکار در ایران می باشند و نیز کسانیکه دارای عیال و اولاد ایرانی هستند و تقاضای تحصیل تابعیت دولت جمهوری اسلامی ایران را می نمایند در صورت احراز سایر شرایط در قانون و موافقت مراجع صلاحیتدار از مقرارت بند ۳ تصویبنامه شماره ۲۱۸۷۶ مورخ ۲۲/۷/۱۳۴۰ معاف خواهند بو د
ماده سوم:
وزارت امور خارجه اوراق فوق الذکر را مورد مطالعه قرار داده در صورتیکه درخواست کننده را واجد شرایط مقرره برای ورود به تابعیت دولت جمهوری اسلامی ایران تشخیص دهد پیشنهاد آنرا به هیات وزراء تقدیم میدارد چنانچه پیشنهاد مزبورمورد قبول واقع شود سند تابعیت ایرانی (مطابق نمونه پنج) درباره درخواست کننده صادر و مبلغ ده هزار ریال بابت حقوق شانسلری از درخواست کننده مزبور دریافت و معادل آن به سند مزبور تمبر الصاق و باطل خواهد شد.
ماده چهارم:
مامورین سجل احوال با ملاحظه سند تابعیت و رعایت مقررات مربوطه برای صاحب سند مزبور و عیال و اولاد که اسامی آنان در ظهر سند تابعیت مندرج است با رعایت مدلول مواد ۹۸۴ و ۹۸۵ قانون مدنی کتاب تابعیت ورقه هویت صادر و تاریخ و نمره سند تابعیت را در اوراق سجلی مربوطه قید خواهد نمود.
ماده پنجم:
نسوانی که بر طبق ماده ۹۸۶ قانون مدنی کتاب تابعیت میخواهند به تابعیت اصلی رجوع نمایند باید اظهاریه کتبی (مطابق نمونه شش) تنظیم و پس از تصدیق صحت امضاء و هویت آنان در ایران از طرف نظمیه و در خارج از طرف مامورین سیاسی و کنسولی ایران اظهاریه مزبور را به وزارت امور خارجه تسلیم نمایند.
ماده ششم:
زن ایران که بر طبق ماده ۹۸۷ قانون مدنی کتاب تابعیت با تبعه خارجی مزاوجت و تابعیت خارجی تحصیل می نماید بعد از وفات شوهر و یا طلاق در صورت تمایل رجوع به تابعیت ایران باید درخواستنامه (مطابق نمونه ۷) تنظیم و به وزارت امور خارجه تقدیم دارد.
ماده هفتم:
کسانیکه بر طبق ماده ۹۸۸ قانون مدنی کتاب تابعیت درخواست خروج از تابعیت ایران را می نمایند درخواست نامه خود را در روی اوراق تمبر شده (مطابق نمونه هشت) تنظیم و پس از تصدیق هویت و امضای آنان در ایران از طرف نظمیه و درخارج بوسیله مامورین سیاسی و کنسولی ایران به وزارت خارجه ارسال دارند تابر طبق قوانین و نظامات مربوطه اقدام لازم بعمل آید
ماده هشتم:
درخواست کنندگان خروج از تابعیت ایران باید علل و موجباتی را که باعث تقاضای مزبور گردیده در درخواستنامه خود ذکر نمایند وزارت امور خارجه در صورتیکه علل مزبور را موجه بداند پیشنهاد لازم به هیات وزار تقدیم خواهد نمود چنانچه مورد قبول یابد، سند اجازه خروج از تابعیت ایران(مطابق نمونه۹) درباره او صادر و مبلغ سی هزار ریال بعنوان حق شانسلری از درخواست کننده دریافت و معادل آن به سند مزبور تمبرالصاق و باطل خواهد شد.
ماده نهم:
کسانیکه بر طبق ماده ۹۹۰ قانون مدنی کتاب تابعیت درخواست برگشت به تابعیت ایران را دارند باید درخواستنامه خود را در روی اوراق تمبر شده (مطابق نمونه ۱۰) که تمبر آن معادل پانصد ریال خواهد بود تنظمی و پس از تصدیق هویت و امضای آنان در ایران از طرف نظمیه درخارج بوسیله مامورین سیاسی و کنسولی ایران به وزارت امور خارجه تقدیم دارد
ماده دهم:
این نظامنامه از تاریخ دهم اردبهشت ۱۳۱۴ به موقع اجرا گذارده می شود
ماده یازدهم:
وزارتین امور خارجه و کشور مامور اجرای این نظامنامه می باشند.
آیین‌نامه رویه شناسایی مشکوک‌التابعین و مدعیان تابعیت ایران
شماره: ۴۲۵ت۲۹۹۸۱هـ تاریخ:۱۳۸۳٫۰۱٫۱۱
وزارت کشور
وزرای عضو شورای هماهنگی اجرایی اتباع بیگانه در جلسه مورخ ۱۳۸۲٫۶٫۳ به استناد اصل یکصد وسی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و با رعایت تصویبنامه‌های شماره.۵۸۸۵۸ت۲۳۵۳۸هـ مورخ ۱۳۷۹٫۱۲٫۲۲ و شماره.۱۳۵۲۱ت۲۶۶۹۷هـ مورخ ۱۳۸۱٫۴٫۸، آیین‌نامه رویه شناسایی‌مشکوک‌التابعین و مدعیان تابعیت ایران را به شرح زیر تصویب نمودند:
آیین‌نامه رویه شناسایی مشکوک‌التابعین و مدعیان تابعیت ایران
ماده ۱ـ به منظور تسریع در روند تعیین تکلیف قانونی تابعیت مدعیان تابعیت و مشکوک‌التابعین،وزارت کشور موظف است نسبت به شناسایی و ساماندهی کلیه افراد ذی‌ربط به صورت متمرکز اقدام نماید.
ماده ۲ـ نحوه شناسایی، ساماندهی و جمع‌آوری اطلاعات رایانه‌ای مدعیان تابعیت و مشکوک‌التابعین درسطح کشور براساس طرح جامعی که توسط وزارت کشور (اداره کل امور اتباع و مهاجرین خارجی) تدوین می‌گردد، تعیین و به مورد اجرا گذارده خواهد شد.
تبصره ـ کلیه دستگاههای اجرایی مربوط، به ویژه وزارتخانه‌های اطلاعات، امور خارجه، دادگستری،نیروی انتظامی و سازمان ثبت احوال کشور در اجرای طرح، هماهنگی لازم را معمول خواهند نمود.
ماده ۳ـ شورای امنیت کشور ترتیبی اتخاذ می‌نماید تا در اجرای ماده (۴۵) قانون ثبت احوال، مصوب۱۳۵۵ـ اطلاعات طرح جامع شناسایی مناط رسیدگی به پرونده‌های مشکوک‌التابعین قرار گیرد.
ماده ۴ـ کارگروه دایمی ذی‌ربط شورای هماهنگی اجرایی اتباع بیگانه مجاز است حسب صلاحدیداقامت برخی از اتباع خارجی مشمول این آیین‌نامه را تحت عناوین پناهنده یا آواره بررسی و اقدام لازم رامعمول نماید.
ماده ۵ ـ سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور اعتبارات مورد درخواست وزارت کشور را در اجرای ماده(۲) این آیین‌نامه ذیل بودجه سنواتی وزارت کشور برحسب ماده (۷) آیین‌نامه اجرایی ماده (۱۸۰) قانون‌برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، موضوع تصویبنامه شماره.۵۸۸۵۸ت۲۳۵۳۸هـ مورخ ۱۳۷۹٫۱۲٫۲۲ تأمین نماید.
این تصویبنامه در تاریخ ۱۳۸۲٫۱۲٫۲۷ به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده است.
محمدرضا عارف – معاون اول رییس‌جمهور
از قانون ثبت احوال مصوب ۱۳۶۳
ماده ۴۵ – هر گاه “هویت و تابعیت” افراد مورد تردید واقع گردد و مدارک لازم جهت اثبات آن ارائه نشود مراتب برای اثبات “هویت” به مراجع انتظامی‌و برای اثبات “تابعیت” به شورای تأمین شهرستان ارجاع و در صورت تأیید طبق مقررات اقدام خواهد شد.
تبصره – در جلسات شورای تأمین شهرستان که به منظور فوق تشکیل می‌گردد رییس اداره ثبت احوال محل نیز با داشتن حق رأی شرکت خواهد‌داشت.